Բայց երիտասարդ անիմաշեկին չպետք է ջղայնացնեիր: Նա իր նկարներին վերաբերվում էր ինչպես աղջիկների։ Եվ այդ միլֆը ծաղրում էր իր հոբբին։ Ուստի նա ցած դրեց նրան՝ առանց հարցնելու վերցնելով նրա թաց անցքերը։ Եվ որքան նրա մատները խորանում էին, այնքան քիչ դիմադրություն էր ցույց տալիս: Միշտ հաճույք էր շեֆին ծակել, նրան պոռնիկ սարքելը։ Նրա աքլորը ծծելուց հետո նա ճանաչեց տղային որպես իր տերը:
Որդին, իհարկե, այնքան էլ լավ բան չի արել։ Նա կարող էր պարզապես ձեռնաշարժությամբ զբաղվել՝ փոխանակ փչացնելու Գոհաբանության օրվա կարկանդակը: Բայց այս պատմությունը երջանիկ ավարտ ունի, քանի որ մայրը հաճույքով պատժում էր նրան, բայց պատիժը վերածվեց ավելիի։